Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος συνεχίζει ένα ξεχωριστό αφιέρωμα παρουσιάζει τη σχέση του με ομάδες που έχουν … Παναθηναϊκή προέλευση.
Η ιστορία του ΠΑΟ Ρουφ είναι άμεσα συνυφασμένη και με τον Παναθηναϊκό καθώς ιδρυτικά στελέχη και ποδοσφαιριστές της ομάδας ήταν οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος το 1947.
Μάλιστα την τριετία 1947-50 η ομάδα ονομαζόταν σκέτο…ΠΑΟ δείχνοντας την τάση των μελών της προς τον Παναθηναϊκό!
Αξίζει να σημειωθεί ότι το γήπεδο του ΠΑΟ ΡΟΥΦ ονομάζεται «Δημήτρης Γιαννακόπουλος» προς τιμή του πατέρα τους.
Στο πέρασμα των χρόνων οι αδερφοί Γιαννακόπουλοι (και ο Κώστας Γιαννακόπουλος) βοήθησαν ποικιλοτρόπως τον άλλο αγαπημένο τους…ΠΑΟ και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Θανάσης Γιαννακόπουλος υπήρξε πρόεδρος του συλλόγου όταν η ομάδα ήταν στη Β΄ Εθνική κατά την δεκαετία του 70΄.
Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις του προέδρου του ΠΑΟ Ρουφ Θοδωρή Καφεζά κατά τα εγκαίνια του «Δημήτρης Γιαννακόπουλος» όπου ανέφερε «Το γήπεδο του ΡΟΥΦ θα το ονομάσουμε «Δημήτρης Γιαννακόπουλος» προς τιμήν ενός ανθρώπου που γεννήθηκε το 1903, έφτιαξε το φαρμακείο του σ’ αυτή τη γειτονιά και μεγάλωσε τα παιδιά του για τα οποία δεν ήθελε να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο. Τελικά ανακατεύτηκαν και οι τρεις».
Ο Παύλος Γιαννακόπουλος είχε πει «Την πορεία της ομάδας την παρακολουθώ από τον Τύπο και χαίρομαι. Και εγώ σαν παιδί είχα παίξει στον ΠΑΟ Ρουφ και μπορώ να πω ότι αγαπώ και εκτιμώ τους ανθρώπους του, που κάνουν μεγάλες προσπάθειες».
Παράλληλα ο Θανάσης Γιαννακόπουλος σε δηλώσεις του είχε τονίσει «Είμαι στα μέρη, που μεγάλωσα, που πήγα σχολείο. Αν δεν θυμάσαι τις ρίζες σου, χάνεις την ανθρωπιά σου κι εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένος κάθε φορά που βρίσκομαι εδώ, σ’ αυτή την περιοχή. Σας αγαπώ και σας έχω στην καρδιά μου». Μάλιστα η οικογένεια είχε διαθέσει 50.000 ευρώ για τις φτωχές οικογένειες της περιοχής.
Την σεζόν 1955-56 προπονητής του ΠΑΟ Ρουφ γίνεται ο άλλοτε σπουδαίος άσος του Παναθηναϊκού Γαβρίλος Γαζής.
Μετά τους αδερφούς Γιαννακόπουλους ο αθλητής που ενώνει ΠΑΟ Ρουφ και Παναθηναϊκό είναι ο…Νίκος Αλέφαντος που πήρε μεταγραφή από την ομάδα του ΠΑΟ Ρουφ για το τριφύλλι το μακρινό 1956. Ο Αλέφαντος επανήλθε στον ΠΑΟ Ρουφ και ως προπονητής το 1971.
Άλλη μια περίπτωση ήταν ο Γιάννης Ζαφειρόπουλος που γεννήθηκε στην Αθήνα και πρωτοαγωνίστηκε στον ΠΑΟ ΡΟΥΦ. Ήταν σπουδαίος και δυνατός μεσοεπιθετικός οπότε μεταπήδησε στον Παναθηναϊκό και ήταν μέλος της ομάδας την σεζόν 1959-60 καταγράφοντας μάλιστα και μία συμμετοχή στο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής.
Από κει και πέρα ο επίσημος Παναθηναϊκός ενώνεται με τον ΠΑΟ Ρουφ με τον Θέμη Βάγγη. Πρόκειται για τον «διάδοχο του Δομάζου» όπως τον χαρακτήριζαν και τον είχε ανακαλύψει ο Φέρεντς Πούσκας. Μάλιστα το 1976 ο Βάγγης ήταν βασικός και είχε 10 εμφανίσεις με την πράσινη φανέλα.
Τέλος, στη σύγχρονη εποχή το «τριφύλλι» εξακολουθεί να έχει καλές σχέσεις με τον ΠΑΟ Ρουφ και είναι χαρακτηριστικό ότι ο συνεργάτης του άλλοτε προπονητή του ΠΑΟ Γιάννη Αναστασίου, Στιβ Ρούτερ είχε δώσει τα «φώτα» του σε προπόνηση του συλλόγου.
Επιπλέον ο Βαγγέλης Μάντζιος που είχε φορέσει την πράσινη φανέλα αγωνίστηκε και με τα χρώματα του ΠΑΟ Ρουφ.
*Η γυναικεία ποδοσφαιρική ομάδα του Παναθηναϊκού χρησιμοποίησε ως έδρα το «Δημήτρης Γιαννακόπουλος» τα δύο προηγούμενα χρόνια
*Στις 31/1/1953 στα γραφεία της ΕΠΣΑ έφτασε μια επιστολή, την οποία υπέγραφε ο Θανάσης Γιαννακόπουλος. Αφορμή για την επιστολή είχε σταθεί ο μηδενισμός (σύμφωνα με εφημερίδα της εποχής) του ΠΑΟ Ρουφ στον αγώνα της 18/1/1953 με τη Νίκη Κολωνού, καθότι το σωματείο του Ρουφ είχε παρουσιασθεί ελλιπές στον αγωνιστικό χώρο. Οπως εξηγούσε ο Θ. Γιαννακόπουλος, η ομάδα έπρεπε να παρουσιαστεί στις 8.30 π.μ. στο Περιστέρι για την τέλεση του αγώνα, όμως την ημέρα εκείνη έβρεχε.
«Επήρε λοιπόν η ομάς δύο αυτοκίνητα ταξί, αν και πτωχότατον σωματείον διά να κατέλθη στον αγώνα, αλλά τι δυστυχία, το εν προπορευόμενον έφτασε εγκαίρως εις το γήπεδον, ενώ το έτερον έπαθε βλάβη η μηχανή του, λόγω κατακλισμιαίας βροχής η οποία έπιπτε κατ’ αυτήν την ώρα. Μη γνωρίζοντες οι παρευρισκόμενοι τι συνέβαινεν συνέταξαν μετά του διαιτητού το φύλλον αγώνος» ανέφερε μεταξύ άλλων η επιστολή, με την οποία ο Θανάσης Γιαννακόπουλος ζητούσε απόδοση δικαιοσύνης εφόσον το δημοσίευμα της τότε εφημερίδας ευσταθούσε.
