Αξιοσημείωτες μορφές του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού ήταν ο Περικλής και ο Ιωάννης Μπούμπουλης που υπηρέτησαν τον Σύλλογο τα πρώτα χρόνια της ζωής , ήταν στα ιδρυτικά μέλη και τον υπηρέτησαν από διάφορα πόστα. Ο Περικλής είχε πλούσια δράση σε όλους τους πολέμους ενώ είχε και πολιτική σταδιοδρομία.
Δύο πρόσωπα που σημάδεψαν τον Παναθηναϊκό κατά τα πρώτα του βήματα από τα πρώτα νηπιακά του μέχρι να γίνει…20 χρονών ήταν ο Περικλής Μπούμπουλης και ο αδερφός του Ιωάννης.
Ήταν γόνοι γνωστής οικογενείας καθώς ήταν γιοί του αξιωματικού βασιλικού ναυτικού Γεώργιου Μπούμπουλη και δισέγγονος της Μπουμπουλίνας .
Ο Περικλής Μπούμπουλης θεωρείται εκ των ιδρυτικών στελεχών του Παναθηναϊκού (τότε Ποδοσφαιρικού Ομίλου Αθηνών), όπως επίσης και ο αδελφός του Ιωάννης Μπούμπουλης (εγγονή του οποίου ήταν η ηρωίδα της Εθνικής Αντίστασης Λέλα Καραγιάννη).
Ο Περικλής γεννημένος το 1893 ήταν μέσα στους εκλεκτούς που προσέγγισε ο Γιώργος Καλαφάτης αν και ήταν μόλις 15 ετών και του …ψιθύρισε το μυστικό του νέου Συλλόγου.
Μάλιστα συμμετείχε ενεργά στους αγώνες από το 1909 μέχρι και το 1912 και αγωνιζόταν στη θέση της μεσαίας γραμμής και ανήκε στην κατηγορία των ιδρυτών που διακρίθηκαν και ως ποδοσφαιριστές και πανηγύρισαν τα πρωταθλήματα του 1909 και του 1911.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι δεν του επέτρεψαν να συνεχίσει την ποδοσφαιρική του καριέρα και άρχισε να υποστηρίζει πλέον την ομάδα από διάφορα διοικητικά πόστα.
Κατά τον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο υπηρέτησε στο θωρηκτό «Ψαρά» και συμμετείχε στις ναυμαχίες της Έλλης και της Λήμνου, αλλά και άλλες ναυτικές επιχειρήσεις.
Το 1913 η ιστορία τον καταγράφει ωςανθυποπλοίαρχο στη Θεσσαλονίκη όταν εξερράγη ο ελληνοβουλγαρικός πόλεμος καθώς ήταν με το Ναυτικό σύνταγμα στη βόρεια πλευρά της πόλης.
Σύμφωνα με την καταγραφή της συγκεκριμένης μάχης μάλιστα τραυματίστηκε μαζί με τον αδερφό του Νικόλαο και χαρακτηριστικά αναφέρεται
«Εν εκ των ναυτ. ταγμάτων μετεφέρθη σιδηροδρομικώς ίνα ταχθή μεταξύ του αριστερού της ελληνικής παρατάξεως και της σερβικής παρά την Γευγελήν, κατά δε την γενομένην μάχην ετραυματίσθησαν οι αδερφοί υποπλ. Ν. Μπούμπουλης και ανθυποπλ. Περικλής Μπούμπουλης».
Όταν το 1914 ιδρύθηκε ο Αθηναϊκός Σ.Π., ο Μπούμπουλης βρέθηκε κοντά στο πλευρό του Μαρίνου Μαρινάκη και υπήρξε μέλος της διοίκησης του σωματείου.
Λίγο αργότερα ήρθε η μικρασιατική εκστρατεία και ο Περικλής Μπούμπουλης συμμετείχε στις επιχειρήσεις από το πόστο του πλωτάρχη ως διοικητής των «Προκεχωρημένων Σμηνών Μετώπου».Γίνεται διοικητής Ναυτικής Αεροπορίας όπου και τραυματίζεται βαριά.
Κατά τη δεκαετία του 20΄ ο Παναθηναϊκός ήταν η ευχάριστη ενασχόληση του κατά τα πολεμικά του… διαλείμματα και επανήλθε στις τάξεις του Συλλόγου στα μέσα της δεκαετίας του 1920.
Γύρω στο 1926 μάλιστα εκλέχτηκε βουλευτής στην ιδιαίτερη πατρίδα του τις Σπέτσες με το κόμμα των εθνικόφρονων ενώ το 1933 ήταν και πάλι ο …εκλεκτός των συμπατριωτών του αυτή τη φορά όμως με το Λαϊκό κόμμα. Ενδιάμεσα είχε εκλεγεί και πάλί βουλευτής Σπετσών το 1932 και το 1935.
Έμεινε ως μέλος του ΠΑΟ περίπου μέχρι το 1928 ενώ κατά τη διετία 1924-26 διετέλεσε αντιπρόεδρος του «τριφυλλιού» επί προεδρίας Παντελή Καρασεβδά.
Εκείνη την εποχή ήταν αντιπρόεδρος και στην ΕΠΟ ωστόσο σε εκείνο το χρονικό διάστημα ήρθε σε ρήξη με τον Απόστολο Νικολαίδη και αποχώρησε , παρά το γεγονός ότι είχε άριστες σχέσεις με τον Γιώργο Καλαφάτη , με τον οποίο συνδέονταν και από το πολεμικό ναυτικό.
Λίγο αργότερα πιάστηκε από το «άρμα» του Αθηναϊκού του οποίου ήταν αντιπρόεδρος το 1932.
Από κει και πέρα το 1933 ξεκίνησε τη γιορτή της Αρμάτας στις Σπέτσες όπως γιορτάζεται μέχρι σήμερα.
Διετέλεσε υπουργός (γενικός διοικητής) το 1935 επί κυβέρνησης Κονδύλη ενώ παράλληλα ήταν μέλος της χριστιανικής αρχαιολογικής εταιρείας.
Όταν ξέσπασε ο ελληνοιταλικός πόλεμος ήταν ναυτικός διοικητής Θεσπρωτίας ως πλοίαρχος ενώ το 1941 ήταν διοικητής της ναυτικής βάσης στον Πειραιά.
Όταν οι Γερμανοί βομβαρδίζουν τον Πειραιά, παίρνει φωτιά ένα καράβι με πυρομαχικά και κινδυνεύει να ανατινάξει τον Πειραιά. Ο Περικλής Μπούμπουλης, ως λιμενάρχης, ορμά μ’ένα ρυμουλκό και το τραβά έξω από το λιμάνι. Όταν εξερράγη, έπεφταν σίδερα μέχρι την περιοχή Χίλτον, στην οδό – κατά σύμπτωση! – Χατζηγιάννη Μέξη, όπου και έμεναν οι Μπουμπουλαίοι
Εκείνο το χρονικό διάστημα βοήθησε Βρετανούς στρατιώτες να σωθούν και τους μετέφερε στο Ναύπλιο.
Τιμήθηκε με το παράσημο του τάγματος βρετανικής αυτοκρατορίας και έπειτα πήγε στη Μέση Ανατολή που διετέλεσε διοικητής ελληνικού ναυτικού φρουραρχείου Αλεξάνδρειας. Μετά έγινε ναυτικός διοικητής του Ντέρμπαν στη νοτιοαφρικανική ένωση και τιμήθηκε με τον πολεμικό σταυρό τρίτης τάξεως για τη στάση του στον Πειραιά.
Σε σχολιασμό της εποχής τον χαρακτηρίζουν ως παλικάρι και …καλοφαγά . Έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαϊου 1945 (Μεγάλη Παρασκευή) αφήνοντας πίσω του πλούσιο έργο σε διάφορους τομείς.
Σε ότι αφορά τον αδερφό Ιωάννη Μπούμπουλη ήταν στη διοίκηση από την πρώτη στιγμή και για περίπου τρία χρόνια ήταν σύμβουλος όταν ο Μαρίνος Μαρινάκης είχε τα ηνία του Συλλόγου.
