Μια σημαντική μορφή του προηγούμενου αιώνα άκουγε στο όνομα του Σπυρίδωνα Λάμπρου ο οποίος είχε και έμμεση σχέση με τον Παναθηναϊκό.
Συγκεκριμένα ο κερκυραίος πολιτικός που το 1908 ήταν καθηγητής πανεπιστημίου και παράλληλα γενικός γραμματέας της ολυμπιακής επιτροπής ήταν ένας από τους επίσημους καλεσμένους στα εγκαίνια του Συλλόγου.
Μάλιστα ο ρόλος του δεν ήταν… παθητικός στην εκδήλωση καθώς ήταν ο άνθρωπος που πήρε τη μπάλα και έκανε το πρώτο λάκτισμα στο πρώτο εσωτερικό διπλό του Συλλόγου.
Αναμφίβολα και μόνο το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος που έδωσε την …παρθενική επίσημη κλοτσιά του δίνει ένα μικρό ξεχωριστό χώρο στο πάνθεον της «πράσινης» ιστορίας.
Πρόκειται για έναν άνθρωπο βαρύνουσας σημασίας στην τότε Αθήνα γεννημένο το 1851 όπου σπούδασε φιλολογία στο Εθνικό Πανεπιστήμιο.
Στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Βερολίνου και της Λειψίας όπου αναγορεύθηκε διδάκτωρ το 1873.
Το 1877 επέστρεψε στην Ελλάδα και τον επόμενο χρόνο διορίστηκε υφηγητής της ελληνικής ιστορίας και γραφογνωσίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στη συνέχεια υπηρέτησε ως γενικός επιθεωρητής Δημοτικής Εκπαιδεύσεως και το 1890 έγινε τακτικός καθηγητής της Ελληνικής ιστορίας και της Παλαιογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ διετέλεσε δύο φορές πρύτανης του πανεπιστημίου (1904-1905 και 1911-1912) και τρεις φορές κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1893-1894, 1909-1910 και 1914-1915).
Το 1882 μαζί με τους Πολίτη, Δροσίνη και Φιλήμων ίδρυσε την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία Ελλάδας.
Μαζί με άλλα μέλη της εταιρείας αυτής μυήθηκαν στην Εθνική εταιρεία η οποία διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο 1897. Ήταν υποστηρικτής της βασιλικής οικογένειας και διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας (Κυβέρνηση Σπυρίδων Λάμπρου 1916) από τις 27 Σεπτεμβρίου 1916 έως τις 21 Απριλίου 1917 κατά τα Νοεμβριανά μετά από ανάθεση του Κωνσταντίνου του Α΄.
Υπήρξε επίσης γενικός γραμματέας της Επιτροπής Ολυμπιακών Αγώνων (1901-1918), πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Γυμναστικών Σωματείων (1897-1906), του Πανελληνίου Γ.Σ. κ.α.
Απεβίωσε στην Αθήνα όπου είχε μεταφερθεί λόγω ασθενείας στις 23 Ιουλίου 1919
Αξίζει να σημειωθεί ότι δημοσίευσε ποιήματα, δοκίμια κριτικού περιεχομένου, θεατρικά έργα έως το 1873, όταν και αφοσιώθηκε στην επιστημονική έρευνα
