Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος παρουσιάζει τις ζωές όλων των ανθρώπων που υπηρέτησαν το «τριφύλλι» από διαφορετικά σημεία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.
Το όνομα του Κωνσταντίνου Τισκλητήρα συνεχίζει να αποτελεί μέχρι σήμερα ένα «μύθο» που ξεπερνάει τα ελληνικά σύνορα και σίγουρα αποτέλεσε μεγάλη τιμή για τον ίδιο αλλά και για τον «σύλλογο μεγάλο» το γεγονός ότι ήταν ο πρώτος τερματοφύλακας της ομάδας.
Σε ότι αφορά τα κατορθώματα του έλληνα ολυμπιονίκη σε ύψος και μήκος είναι λίγο πολύ γνωστά και απλά υπενθυμίζουμε : ένα χρυσό, δύο αργυρά και ένα χάλκινο σε ολυμπιακούς αγώνες , 19 χρυσά μετάλλια στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, ανάμεσα τους τρία χρυσά μετάλλια στο πένταθλο. Επιπλέον κατάρριψή δύο παγκοσμίων ρεκόρ σε άλμα εις μήκος άνευ φοράς (3.47μ.) και άλμα εις ύψος (1.72μ.).
Ο υπεραθλητής γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου 1888 στην Πύλο και πολύ μικρή ηλικία έδειξε την έφεση του προς τον αθλητισμό, αφού υπερπηδούσε μάντρες και άλογα τα οποία έβαζε στη σειρά. Διακρίθηκε γρήγορα στους μαθητικούς αγώνες ενώ το 1905 μετακομίζει στην Αθήνα (στο σπίτι της θείας του Φερρών 12) όπου γράφτηκε στην Εμπορική Βιομηχανική Ακαδημία Ρουσόπουλου. Την ίδια εποχή γράφεται στον Πανελλήνιο και γρήγορα οι προπονητές τον μύησαν στα άλματα.
Η «τρέλα» του με το ποδόσφαιρο
Οι προπονήσεις στον στίβο ήταν σκληρές και για να ξεσκάει ο Τσικλητήρας ασχολούνταν (στον Πανελλήνιο) παράλληλα με τον ακοντισμό, την υδατοσφαίριση, την πάλη καθώς και το ποδόσφαιρο το οποίο λάτρευε. Σε παλιότερη συνέντευξή του ο ανηψιός του Ηρακλής Τσικλητήρας είχε πει « Ο Κώστας Τσικλητήρας ήταν εντελώς έξω από τις αθλητικές προδιαγραφές της εποχής του και ήταν ένα μοναδικό φαινόμενο σε παγκόσμιο επίπεδο. Είχε μεγάλη τρέλα με τον αθλητισμό και αγάπη για το άγνωστο τότε ποδόσφαιρο. Ήταν ψηλός 1.92μ. είχε θαυμάσιο στατικό άλμα, αντίληψη και ελαστικότητα και οπότε ήταν ο πλέον κατάλληλος για τερματοφύλακας».
Ο τσαμπουκάς του Καλαφάτη για τον φίλο του
Στον Πανελλήνιο ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας δέθηκε στενά με φιλία με τους αδερφούς Καλαφάτη Γιώργο και Αλέξανδρο , όπου υπήρξαν συναθλητές αλλά και συμπαίκτες στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανελλήνιου.
Χαρακτηριστική άλλωστε ήταν και η διαμαρτυρία του Γιώργου Καλαφάτη προς τον προπονητή Λευκαδίτη όταν έπαιζαν ποδόσφαιρο στον Πανελλήνιο (Νοέμβριος 1907). Ο δημιουργός του Παναθηναϊκού έγινε έξαλλος όταν έμαθε ότι σε κρίσιμο ματς με το Γουδί, δεν θα έπαιζε τερματοφύλακας ο Κώστας Τσικλητήρας, αλλά ο Αποστολόπουλος.
Ο Γιώργος Καλαφάτης έγινε έξαλλος και ξεκαθάρισε στον «αρμόδιο» ότι ο Τσικλητήρας ήταν ο κορυφαίος ενώ γνώριζε καλά ότι ο φίλος είχε ξεπεράσει την ίωση που τον ταλαιπωρούσε. Παρόλα αυτά δεν εισακούστηκε , και το αποτέλεσμα ήταν ο διασυρμός του ποδοσφαιρικού Πανελληνίου με 0-21 και ουσιαστικά η διάλυση του !
Ήξερε για τον ΠΑΟ ο Τσικλητήρας
Μετά από αυτή την ήττα το ποτήρι ξεχείλισε και ο Γιώργος Καλαφάτης άρχισε ήδη να σχεδιάζει το νέο δημιούργημα του , όπου θα ασχολούταν αποκλειστικά με το ποδόσφαιρο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς της εποχής τα αδέρφια Καλαφάτη σκέφτονταν νυχθημερόν όλες τις παραμέτρους για το νέο σύλλογο και ένας από τους λιγοστούς που είχαν μοιραστεί από την αρχή τη σκέψη τους ήταν ο στενός τους φίλος Κώστας Τσικλητήρας.
Μάλιστα αφού που ο Πανελλήνιος διέλυσε το ποδοσφαιρικό του τμήμα ο δρόμος άνοιξε διάπλατα τόσο για τον κορυφαίο έλληνα γκολκίπερ όσο και για άλλους παίκτες του Πανελληνίου όπως ήταν οι Κάμπελ, Δουκάκης κ.α. Από τη στιγμή που ένας σύλλογος δεν καλλιεργούσε ένα άθλημα , τότε ο αθλητής μπορούσε να αγωνιστεί με διαφορετικό σύλλογο στο συγκεκριμένο σπορ.
Οι μεγάλες του στιγμές στο «τριφύλλι»
Ο «άσος» από την Πύλο ήταν έναν η «κολόνα» της ομάδας του Γιώργου Καλαφάτη από την πρώτη στιγμή και είναι χαρακτηριστικό ότι το όνομα του υπάρχει στην ιστορία του Συλλόγου από τις αρχές . Συγκεκριμένα ήταν 11 Μαϊου του 1908 στο πρώτο ματς του συλλόγου , το οικογενειακό διπλό λευκών-κόκκινων, όπου οι βασικοί συνέτριψαν τους αναπληρωματικούς με 7-0. Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της εφημερίδας Ακρόπολις που ανέφερε
«Χθες περί ώραν 5.30 εγένοντο τα εγκαίνια του αρτισυστάτου ποδοσφαιρικού συλλόγου εις το παρά την οδόν Πατησίων αγκητήριόν του. Τα εγκαίνια εγένοντο με ένα παιχνίδι ποδοσφαιρίσεως, εις το οποίον το πρώτο κτύπημα της σφαίρας έδωκεν ο γραμματεύς της Ολυμπιακής Επιτροπής, κ. Λάμπρος.Οι παίκται, οι οποίοι ήσαν εκ των μελών του αρτισυστάτου συλλόγου, εφόρουν οι μεν της μιας ομάδος λευκά, οι δε της άλλης κόκκινα. Η ομάς των λευκών αποτελείτο από τους Κ.Τσικλητήραν, Δ.Παππάν, Σ.Χατζηζαφειρίου, Κ.Γουλιμήν, Δ.Βλαχόπουλον, Κ.Κάμπελ, Σ.Ρολάνδον, Γ.Καλαφάτη, Μαυριδόπουλον και Καινάρον…».Από κει και πέρα ήταν εκ των βασικών παικτών της ομάδας από τον Φεβρουάριο του 1908 μέχρι και τις αρχές του 1912 , ενώ στη συνέχεια ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της πατρίδας για τους Βαλκανικούς πολέμους. Όντας μέλος του Παναθηναϊκού έζησε σπουδαία γεγονότα καθώς πανηγύρισε τα πρωταθλήματα του 1909, του 1911 και του 1912.Μάλιστα παράλληλα αναδείχτηκε ολυμπιονίκης σε Λονδίνο και Στοκχόλμη.
Σπάνια δεχόταν γκολ…
Αξιοσημείωτο είναι το στατιστικό κομμάτι για όσο καιρό αγωνιζόταν ο Τσικλητήρας ως γκολκίπερ του Παναθηναϊκού. Συγκεκριμένα σε επτά ματς ο «κέρβερος» του …μεγάλου συλλόγου είχε δεχτεί μόλις τρία τέρματα, έχοντας μέσο όρο λιγότερο από μισό γκολ ανά αγώνα.
Μάθαινε από αυτόν ο Δεμερτζής
Διάδοχος του Κώστα Τσικλητήρα κάτω από τα γκολπόστ του Παναθηναϊκού ήταν ο σπουδαίος Δημήτρης Δεμερτζής. Μάλιστα σε δηλώσεις του παλιότερα ανέφερε ότι για να μάθει τη θέση παρακολουθούσε συνεχώς τον πορτιέρο από την Πύλο και …ξέκλεβε τις κινήσεις και τη τεχνική του.
Η έκκληση του προπονητή του
Παραμονές του πρώτου Βαλκανικού πολέμου, λίγο μετά από την επιτυχία του Τσικλητήρα στη Στοκχόλμη , ο σπουδαίος αθλητής είχε πρόταση να προσληφθεί ως τιμής ένεκεν στην Τράπεζα Αθηνών. Ωστόσο ο ίδιος την απέρριψε. Παράλληλα την ίδια εποχή του ζητήθηκε να μεταβεί στην Αίγυπτο για λογαριασμό των επιχειρήσεων Μπενάκη και Χωρέμη, κάτι που έγινε για λίγες μόνο ημέρες. Από το αρχείο του κυρίου Ηρακλή Τσικλητήρα διαβάζουμε την επιστολή του προπονητή του, Καρβελά όπου του απευθύνει έκκληση να παραμείνει και του γράφει «Αγαπητέ Κώστα, γνωρίζεις πόσο αγαπώ και σε και τον Μπανίκα και ενδιαφέρομαι περί της υγείας και των δύο όσο και των ιδιωτικών πράξεων. Νομίζεις ότι σε περιμένουν ολάνοικτα τα χρηματοκιβώτια των Μπενάκη – Χωρέμη δια να σου γεμίσουν τις τσέπες και το μπαούλο σου; Οι παρακινούντες και οι ψευδοενδιαφερόμενοι ου μόνον ενδιαφέρονται δια το μέλλον σου αλλά προσπαθούν παντί σθένει να σου καταστρέψουν την αθλητική σου ικανότητα. Η υγεία σου είναι επισφαλής, το υγρόν και ελεεινόν κλίμα της Αιγύπτου θα έχει ολέθριαν επίδρασιν. Θα είσαι διαρκώς κακοδιάθετος. Ενδεχομένως θα πάθεις ρευματισμούς και άλλα αρθριτικά νοσήματα διότι έχεις συνηθίσει άλλως να γυμνάζεσαι εδώ. Θα αδυνατίσει η μέση σου και θα καταστής ανίκανος δι’ αθλητικήν επίδοσιν…».
«Δεν μένω σαν… κουραμπιές»!
Παρά το γεγονός ότι ο Κώστας Τσικλητήρας μπορούσε να αποφύγει τη στράτευση, δεν έκανε …πίσω και η μαχητική του ψυχή δεν του επέτρεπε άλλο δρόμο από αυτόν του μετώπου. Από το αρχείο του κυρίου Ηρακλή διαβάζουμε ένα γράμμα προς τους γονείς του μετά την κατάληψη της Θεσσαλονίκης όπου ανέφερε «Το κατ’ εμέ ίσως τας ημέρας αυτάς να αναχωρήσωμεν διά Θεσσαλονίκην ή διά να απελευθερώσουμε κάποιο άλλο μέρος της Μακεδονίας. Ακόμη και διά φρούρησιν καθώς όλοι οι άνδρες του λόχου είναι αγύμναστοι. Δυστυχώς είχα σταλεί στη Λάρισα για υπηρεσία και έτσι ο λόχος μου έφυγε για το μέτωπο και δεν ήμουν εις Αθήνας».
Αξίζει να σημειωθεί ότι συχνά πυκνά ο σπουδαίος πρωταθλητής ανέφερε προς την οικογένεια του την επιθυμία του να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή καθώς δεν ήθελε να μένει στην Αθήνα ως.. κουραμπιές όπως έλεγε.
Το τραγικό τέλος του…
Η θητεία του« ινδάλματος του έθνους» τον έστειλε σε Λαμία, Λάρισα , Μέτσοβο ενώ ήταν και στη μάχη του Μπιζανίου, όπου είχε πάρει το βαθμό του λοχία. Δυστυχώς στις 10 Φεβρουαρίου του 1912 και ενώ ακόμα συνεχιζόταν ο πόλεμος , ο Κώστας Τσικλητήρας, προσεβλήθη από οξεία μηνιγγίτιδα και παρά τις εκκλήσεις του πρίγκιπα Νικόλαου για άμεση μεταφορά του δεν κατάφερε να σωθεί. Πέθανε στον «Ευαγγελισμό» στις 10 Φεβρουαρίου 1913 σε ηλικία μόλις 25 ετών, παρά τις προσπάθειες του καθηγητή του πανεπιστημίου Σπ. Λιβιεράτου και των γιατρών της κλινικής του. Η κηδεία του γίνεται στον Άγιο Γιώργη τον Καρύτση με πάνδημο πένθος.
Η ομάδα, η διοργάνωση και οι Σουηδοί
Αξιοσημείωτο πάντως είναι το γεγονός ότι προς τιμή του Κώστα Τσικλητήρα υπάρχει ποδοσφαιρική ομάδα με την ονομασία του, όπου αγωνίζεται στα τοπικά πρωταθλήματα της Μεσσηνίας από το 1968. Επιπλέον από το 1963 διοργανώνεται το διεθνές μίτινγκ στίβου Τσικλητήρεια ενώ επιπλέον το σπίτι του έχει γίνει μουσείο στην Πύλο.
